ភ្នំពេញ៖ បច្ចុបន្បន្ននេះដោយសារការរីកចម្រើននៃបច្ចេកវិទ្យាធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យមុនកំណើតនៃទារកក្នុងផ្ទៃ ដូចជាការពិនិត្យអេកូសាស្ត្រ និងការច្រឹបយកកោសិការបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ អនុញ្ញាត្តិឲ្យយើងរកឃើញភាពមិនធម្មតារបស់ទារកជាច្រើនមុនពេលសម្រាល។ របកគំហើញទាំងនេះធ្វើឲ្យមានការប្រែប្រួល ការទទួលខុសត្រូវនៃការពិនិត្យតាមដានផ្ទៃពោះ ការសម្រាល និងការសម្រេចចិត្តថាគួរបន្ត ឬ បញ្ចប់ការវិវត្តន៍នៃគភ៌។
ភាពមិនប្រក្រតីរបស់ទារក ដែលបានរកឃើញនៅពេលបច្ចុប្បន្នមាន៖
– ភាពមិនប្រក្រតីនៃក្រូម៉ូសូម: ភាពមិនធម្មតានៃចំនួនរបស់ក្រូម៉ូសូម (Trisomie 13.18.21) ភាពមិនធម្មតានៃរចនាសម្ព័ន្ធរបស់ក្រូម៉ូសូម និង ភាពមិនធម្មតាលើក្រូម៉ូសូមភេទ (Syndrome de TURNER et Syndrome de KLINEFELTER) ។ ភាពមិនធម្មតានេះមានប្រហែល 1% នៃទារកកើតហើយពាក់កណ្តាលនៃករណីជា Trisomie 21 ។
– ជំងឺតំណពូជដែលឆ្លងពី ម្តាយ ឪពុក ទៅកូន: មាន Mucoviscidose, Thalassémie ដែលមានប្រហែល 1%នៃទារកទើបកើត។
– ភាពមិនធម្មតានៃសរីរាង្គៈ ខួរក្បាល ប្រដាប់បន្តពូជ តម្រង់នោម…
– មូលហេតុខាងក្រៅ (បណ្តាលមកពីមេរោគ Physique er toxique) ក្នុងអត្រាប្រហែល 5 ទៅ 10% ករណី
– មូលហេតុដែលមិនអាពន្យល់បានប្រហែល 50%ករណី ការធ្វើរោគវិនិ្នច្ឆ័យមុនកំណើតនៃភាពមិនធម្មតារបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ
– ការពិនិត្យអេកូសាស្ត្រ 3ដង (3 échographies….) សម្រាប់ស្វែងរកភាពមិនប្រក្រតីរបស់ទារកដើរតួយ៉ាងសំខាន់ ក្នុងជំហានទី១ សម្រាប់ធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ
– ការស្វែងរក Trisomie 21 : ការវាស់កម្រាស់ករបស់ទារកនៅ 12 សប្តាហ៍ (Clarté nucale) ការវាស់កម្រិតរបស់ Marqueur Sérique នៅក្នុងឈាមម្តាយរួមផ្សំ និងអាយុរបស់ម្តាយ អាចឲ្យយើងគណនាពី ហានិភ័យ (risqué) របស់ Trisomie 21 បាន។ ហានិភ័យខ្ពស់កាលណាវាមានកម្រិតធំជាង 1/250 បច្ចេកទេសផ្សេងៗទៀតដែលអាចប្រើប្រាស់ក្នុងករណីសង្ស័យថាទារកក្នុងផ្ទៃមានភាពមិនប្រក្រតី
– ការច្រឹបយកជាលិការ Trophoblaste (អនាគត សុករបស់ទារក): អាចធ្វើនៅពេលផ្ទៃពោះអាយុ ពី ១០សប្តាហ៍ ហើយអាចធ្វើក្រោយពីមានការសង្ស័យខ្លាំងដោយសារពិនិត្យអេកូសាស្ត្រ និងក្នុងករណីដែលមានអតីតភាពពេលមានគ៌ភលើកមុន
– ការបូមយកទឹកភ្លោះអាចធ្វើលើផ្ទៃពោះចាប់ពី 15សប្តាហ៍ឡើងទៅ
– ការបូមយកឈាមរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ: គេអាចធ្វើពេលផ្ទៃពោះមានអាយុពី 19សប្តាហ៍ឡើងទៅហើយធ្វើតែក្នុងករណីដែលមានការសង្ស័យថាទារកក្នុងផ្ទៃខ្វះឈាម (anémie foetale )
– ការពិនិត្យអេកូសាស្ត្រជំហានពី២ : សម្រាប់ធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ និងតាមដាន សុខភាពរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ។ ការពិនិត្យត្រូវធ្វើឡើងដោយគ្រូពេទ្យឯកទេស និង ធ្វើការជាប្រព័ន្ធក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលពហុឯកទេសសនៃរោគវិនិច្ឆ័យមុនសម្រាល(CPDPN)។
– IRM ធ្វើនៅជំហានទី២ សម្រាប់ស្រាវជ្រាវរកភាពមិនធម្មតាលើខួក្បាល និងដើម្បីផ្ទៀងផ្ទាត់ការរីករាលដាលនៃដុំសាច់ ឬនៃភាពមិនធម្មតា (malformation)។ ការទទួលខុសត្រូវរបស់យើងក្នុងករនីដែលទារកក្នុងផ្ទៃមានភាពមិនប្រក្រតី នៅពេលដែលទារកក្នុងផ្ទៃមានភាពមិនធម្មតា ស្ត្រីមានផ្ទៃពោះត្រូវបានបញ្ជូនទៅ (CPDPN) ។ ការព្យាបាលធ្វើទៅតាមប្រភេទ និងភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃភាពមិនធម្មតានិមួយៗ
– ការវះកាត់ទៅលើទារកក្នុងផ្ទៃ និងការប្រើថ្នាំទៅលើទារកក្នុងផ្ទៃតាមរយៈម្តាយ
– ការវះកាត់ទារកក្រោយពេលសម្រាលៈ ត្រូវបញ្ជូនស្ត្រីមានផ្ទៃពោះទៅសម្រាលនៅមន្ទីរពេទ្យដែលអាចធ្វើការវះកាត់ទារកបាន (transfert in utéro)
– ការណីដែលមិនអាចព្យាបាលបាន ការ រំលូតកូន (IMG) ត្រូវបានស្នើរសុំទៅអ្នកជំងឺ។
ប្រភព៖ មន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត
