ការសិក្សាមួយរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកបានបង្ហាញថាឪពុកម្តាយបីនាក់ក្នុងចំណោមបួននាក់មិនដឹងថានៅពេលដែលកូនក្លាយជាមនុស្សវ័យជំទង់របស់ពួកគេមានការគិតម្តងហើយម្តងទៀតអំពីការធ្វើអត្តឃាតនោះទេហើយចំណែកចំបងនៃបញ្ហានេះអាចថាក្មេងជំទង់តែងតែបដិសេធអារម្មណ៍បែបនេះ។
អ្នកស្រាវជ្រាវបានសម្ភាសដល់មនុស្សវ័យជំទង់ 5137 នាក់ដែលមានអាយុពី 11 ដល់ 17 ឆ្នាំរួមជាមួយឪពុកម្តាយឬអាណាព្យាបាល។ យុវវ័យភាគច្រើនក្នុងការសិក្សាមិនបានរាយការណ៍ពីបំណងធ្វើអត្តឃាតនោះទេ។
អ្នកស្រាវជ្រាវបាននិយាយថាការរកឃើញទាំងនេះគូសបញ្ជាក់ពីសារៈសំខាន់នៃទំនាក់ទំនងរវាងឪពុកម្តាយនិងយុវវ័យនិងបង្កើតបរិយាកាសគ្រួសារប្រកបដោយសុវត្ថិភាពនិងគាំទ្រដែលក្មេងជំទង់មានអារម្មណ៍ស្រួលក្នុងការបង្ហាញពីបញ្ហានិងការព្រួយបារម្ភរបស់ពួកគេចំពោះឪពុកម្តាយនិងអាណាព្យាបាលមានអារម្មណ៍ស្រួលក្នុងទាក់ទងនឹងការយកចិត្តទុកដាក់ពីក្មេងជំទង់ដែលពិបាកនិយាយគ្នា។ លោក Jason Jones នៃមន្ទីរពេទ្យកុមារ Philadelphia និងសាកលវិទ្យាល័យវេជ្ជសាស្ត្រ Pennsylvania Perelman បាននិយាយតាមអ៊ីម៉ែលថា “មនុស្សវ័យជំទង់ត្រូវតែដឹងថាពួកគេអាចពឹងផ្អែកលើឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេនៅពេលមានតម្រូវការ។ ឪពុកម្តាយក៏មិនគួរស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការស្វែងរកជំនួយប្រសិនបើពួកគេមានការផលវិបាក។ អ្នកស្រាវជ្រាវបានកត់សម្គាល់ថាការធ្វើអត្តឃាតគឺជាមូលហេតុនាំមុខគេទី 2 នៃការស្លាប់ក្នុងចំនោមក្មេងអាយុពី 10 ឆ្នាំទៅ 24 ឆ្នាំហើយអត្រានៃការធ្វើអត្តឃាតក្នុងចំណោមមនុស្សវ័យក្មេងបានកើនឡើង។ មនុស្សជាងពីរភាគបីនៃមនុស្សវ័យជំទង់ដែលមានគំនិតធ្វើអត្តឃាតគឺជាបគ្គុលដែលមិនធ្លាប់ទទួលបានសេវាសុខភាពផ្លូវចិត្តទេ។ ការសិក្សាបច្ចុប្បន្នបានជ្រើសរើសក្រុមគ្រួសារពីបណ្តាញអ្នកថែទាំសុខភាពកុមារដ៏ធំមិនមែនពីគ្លីនិកសុខភាពផ្លូវចិត្តទេ។ ក្មេងជំទង់មានអាយុជាមធ្យម 15 ឆ្នាំហើយភាគច្រើននៃមនុស្សពេញវ័យដែលបានចូលរួមនិងការលើកទឹកចិត្តភាគច្រើនគឺទទួលបានពីម្តាយ ។ ក្នុងចំណោមរឿងជាច្រើនទៀតអ្នកសំភាសន៍បានសួរក្មេងៗនិងឪពុកម្តាយថាតើកូន ៗ ធ្លាប់គិតពីការសំលាប់ខ្លួនឯងដែរឬទេ?
សរុបមក, កុមារនិងឪពុកម្តាយទំនងជាចែករំលែកការយល់ដឹងជាទូទៅចំពោះគំនិតចង់ធ្វើអត្តឃាតរបស់ក្មេងជំទង់នៅពេលកុមារធំជាជាងពេលដែលពួកគេនៅក្មេង។ ចំពោះក្មេងស្រីទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយឪពុកម្តាយទំនងជាដឹងពីគំនិតឬហេតុផលនៃការធ្វើអត្តឃាត តែមិនដឹងអំពីគំនិតធ្វើអត្តឃាតក្នុងវ័យក្មេងទេ។ ក្នុងនោះមានន័យថា ប្រសិនបើកូនគាត់បានសម្លាប់ខ្លួននោះ ឪពុកម្តាយអាចដឹងថាកូនគាត់ធ្វើអត្តឃាតដោយមូលហេតុអ្វី តែពួកគាត់មិនដឹងពីការប៉ងធ្វើអត្តឃាតរបស់កូនៗឡើយ។ ជាមួយនឹងក្មេងប្រុសផ្ទុយពីនេះ គឺពិតណាស់ដែលក្មេងប្រុសច្រើនតែជាមនុស្សដែលមានការលាក់កំបាំងអារម្មណ៍ របស់ខ្លួន ពិសេសផលវិបាកដែលមានចំពោះខ្លួនឯង ។ប្រហែលមួយក្នុងចំណោមឪពុកម្តាយ 10 នាក់ក្នុងការសិក្សានេះ បានបញ្ចាក់ថាឪពុកមានការសោកស្តាយនឹងការធ្វើអត្តឃាតរបស់យុវវ័យជាងម្តាយរហូតដល់២ភាគ៣។
វេជ្ជបណ្ឌិតហ្សាលលីនហ្គ្រុភឺផេនហាន់នៃសាកលវិទ្យាល័យកាលីហ្វ័រញ៉ាសាន់ហ្វ្រាន់ស៊ីស្កូមន្ទីរពេទ្យកុមារបិនអូហ្វហ្វបាននិយាយថាទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយលទ្ធផលបានបង្ហាញពីសក្តានុពលនៃបញ្ហាសុខភាពផ្លូវចិត្តរបស់ក្មេងជំទង់និងគំនិតធ្វើអត្តឃាតដែលមិនអាចការពារបាន។
លោក Grupp-Phelan អ្នកនិពន្ធនៃវិចារណកថាម្នាក់បាននិយាយតាមអ៊ីម៉ែលថា “នេះគឺដោយសារតែមូលហេតុជាច្រើនដែលរួមបញ្ចូលទាំងធម្មជាតិនៃគំនិតចង់ធ្វើអត្តឃាត ការខ្វះការពិនិត្យប្រព័ន្ធប្រាសាទនិងការបដិសេធដោយមនុស្សវ័យជំទង់ដែលពួកគេមានគំនិតទាំងកាភាពចន្លោះប្រហោងនៃការយកចិត្តទុកដាក់ពីសំណាក់ឪពុកម្តាយ ឬអាណាព្យាបាលផងនោះ។
លោក Grupp-Phelan បានណែនាំថា “សារសំខាន់បំផុតសម្រាប់ឪពុកម្តាយត្រូវសួរកូនជំទង់របស់អ្នកអំពីរបៀបដែលពួកគេកំពុងធ្វើហើយបើអ្នកកត់សម្គាល់ថាពួកគេផ្លាស់ប្តូរឥរិយាបថ សូមស្វែងជំនួយពីអ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពបឋមឬអ្នកជំនាញផ្នែកសុខភាពផ្លូវចិត្ត” ។
